In november schreef ik n.a.v. een poll op Linkedin een artikel over Hybride werken: de toekomst?
Uit de poll kwam naar voren dat maar liefst 83% aangaf dat wat hen betreft hybride werken de norm blijft.
Met de huidige krapte op de arbeidsmarkt zal men beslissingen moeten nemen waarmee waardering wordt uitgesproken voor de medewerkers die zo belangrijk voor ze zijn (humancapital). Dit zal onder andere betekenen dat werkgevers hun werknemers tegemoet moeten komen op het gebied van hybride werken.
60% van de werkgevers aangeeft hybride werken te omarmen als de nieuwe norm (bron: Kvk). Een mooi percentage, maar in de praktijk zie ik toch ook veel bedrijven die van hun personeel verwachten fulltime op kantoor te zijn. Hierdoor duurt het vaak langer voordat openstaande vacatures worden ingevuld omdat veel werkzoekenden verwachten hybride te kunnen werken.
Ik vraag me daarom ook af:
Een gezonde werk-privé balans is toch wel het belangrijkste argument om vaker thuis te werken. Eventuele reistijd valt af waardoor er (veel) meer tijd overblijft om kinderen naar school te brengen, tussendoor te sporten etc. Autonome werknemers blijken in de praktijk over het algemeen productiever en gelukkiger te zijn.
Voor werkgevers zitten er ook een (groot) aantal voordelen aan hybride werken. Zoals hierboven al genoemd zijn de meeste werknemers zijn namelijk een stuk productiever als ze vanuit huis werken. Ook is het vinden van passend personeel een stuk gemakkelijker wanneer reistijd van personeel wegvalt. Daarnaast kan bij een gedeeltelijke bezetting bijv. een deel van het kantoor worden verhuurd en zijn er minder hoge stook- en elektriciteitskosten.
Een groot nadeel van hybride werken is dat teambuilding een stuk lastiger wordt. Iets wat van groot belang is in een bedrijf om o.a. alle neuzen dezelfde kant op te krijgen en het ‘wij’ gevoel te creëren: het gegeven dat je er als werknemer niet alleen voor staat maar het samen doet. Een belangrijke factor die meeweegt in de beslissing om al dan niet het hybride werken te implementeren, dan wel te continueren.
Hybride werken kan in heel veel vormen voorkomen, zoals:
De laatste vorm vind ik het meest interessant omdat dat een bezetting is die niet bedrijfs- of functie afhankelijk is, maar gericht is op de persoonlijke situatie van werknemers.
Hoewel sterk afhankelijk van de functie en de werkzaamheden die door het bedrijf worden uitgevoerd, zou ik, op basis van wat ik in de praktijk tegenkom, de vorm van bezetting op basis van persoonlijke voorkeuren (indien mogelijk uiteraard) hanteren.
Je bent als werknemer geen nummer en je wilt gezien worden door je werkgever: niet alleen op het gebied van professionele voorkeuren en ontwikkeling, maar ook op privé gebied. Op basis van deze bezetting denk ik dat namelijk er een werkrelatie wordt aangegaan op basis van wederzijds begrip en vertrouwen.
Gezien de huidige, krappe arbeidsmarkt denk ik dat veel werkgevers iets meer water bij de wijn moeten doen dan een werknemer als het gaat om hybride werken. Werknemers staan in deze tijd sterk en kunnen relatief gemakkelijk overstappen naar een andere, nieuwe, werkgever.
Daarnaast hebben werknemers wettelijk gezien een sterke positie op dit gebied. Werknemers mogen namelijk een verzoek indienen om thuis te werken en de werkgever is dan vervolgens wettelijk gezien verplicht om daarmee akkoord te gaan.
Echter, zou ik altijd adviseren om ook dit verzoek altijd eerst te bespreken en tot een overeenkomst te komen die prettig en duidelijk is voor beide partijen.
Ik ben heel benieuwd hoe jij denkt over dit onderwerp en hoor graag je mening. Je kunt een reactie achterlaten in het comment vakje hieronder.
